แชมป์เย็บผ้าไม่มีแขน
คนที่กำลังหมดแรงสู้ชีวิตโปรดดูผู้หญิงคนนี้เป็นแบบอย่าง บทความนี้เป็นเรื่องจริงที่สรรหามาเล่าสู่กันฟังค่ะ
นับแต่นี้ต่อ อิชั้นจะขอยกอนงค์นาง “เหริน จี้เหม่ย “ ให้เป็นไอดอลในดวงใจเพราะเมื่อใด้รู้ความใจสู้ของเธอแล้วมันได้กำลังใจขึ้นมามากค่ะ
ตอนส่งเธอมาเกิด สวรรค์ลืมส่งมือมาด้วยเพราะพิการแต่กำเนิด (น่าสงสารจริงๆค่ะ)แต่ในความที่ใจไม่ยอมแพ้เธอตั้งปณิธานไว้อะไรที่ชาวบ้านทำได้ เราก็ทำได้เธอจึงเริ่มฝึกใช้เท้าทุวันค่ะแต่ในความที่ใจไม่ยอมแพ้เธอตั้งปณิธานไว้อะไรที่ชาวบ้านทำได้ เราก็ทำได้เธอจึงเริ่มฝึกใช้เท้าทุวันค่ะ ไม่หวั่นคำนินทา ทั้งกินข้าวล้างหน้า แปรงฝัน กระทั่งเย็บผ้า เท้าเธอได้สัมผัสมาหมด โดยเฉพาะเรื่องเย็บผ้าเธอถนัด และเอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้มากฝึกเช้ายันเย็นเย็นยันเช้าเพราะคงต้องฝึกมากกว่าคนปกติหลายเท่าจนกลายเป็นเครื่องเย็บผ้าในร่างมนุษย์ ไม่หวั่นคำนินทา ทั้งกินข้าวล้างหน้า แปรงฝัน กระทั่งเย็บผ้า เท้าเธอได้สัมผัสมาหมด โดยเฉพาะเรื่องเย็บ ผ้าเธอช่ำชองการเย็บ เย็บได้ทุกรูปแบบ เย็บไดเร็ว สวย แถมประณีตจนสาวๆมือไม้ดียังอายม้วน พอรัฐบาลเมืองไฮหยางที่เธออาศัยอยู่จัดการแข่งขันเย็บผ้าเธอรีบสมัครทันที แล้วก็คว้าแชมป์ท่ามกลางเสียงสะอื้นของคนทั่วไป
และยังได้รับเชิญ ไปปาฐกถาไห้กำลังใจผู้พิการจากเหตุแผ่นดินไหวอีกด้วย เพราะเธอคือตัวอย่างของคนที่ไม่ยอมแพ้ค่ะ
เห็นมั้ยค่ะผู้อ่าน ไม่ว่าคุณจะประสบปัญหาเรื่องไรก็แล้วแต่ ก็ยังมีคนตกอยู่ยิ่งกว่าคุณ ดั้งนั้นคุณต้องสู้ค่ะ เพราะผู้จัดทำบล็อกกำลังสู้อยู่เหมือนกันค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกท่านค่ะ คอมเม้นมาคุยกันได้นะ
เอาคนรักฉันคืนมา
คนที่กำลังหมดแรงสู้ชีวิตโปรดดูผู้หญิงคนนี้เป็นแบบอย่าง บทความนี้เป็นเรื่องจริงที่สรรหามาเล่าสู่กันฟังค่ะ
นับแต่นี้ต่อ อิชั้นจะขอยกอนงค์นาง “เหริน จี้เหม่ย “ ให้เป็นไอดอลในดวงใจเพราะเมื่อใด้รู้ความใจสู้ของเธอแล้วมันได้กำลังใจขึ้นมามากค่ะ
ตอนส่งเธอมาเกิด สวรรค์ลืมส่งมือมาด้วยเพราะพิการแต่กำเนิด (น่าสงสารจริงๆค่ะ)แต่ในความที่ใจไม่ยอมแพ้เธอตั้งปณิธานไว้อะไรที่ชาวบ้านทำได้ เราก็ทำได้เธอจึงเริ่มฝึกใช้เท้าทุวันค่ะแต่ในความที่ใจไม่ยอมแพ้เธอตั้งปณิธานไว้อะไรที่ชาวบ้านทำได้ เราก็ทำได้เธอจึงเริ่มฝึกใช้เท้าทุวันค่ะ ไม่หวั่นคำนินทา ทั้งกินข้าวล้างหน้า แปรงฝัน กระทั่งเย็บผ้า เท้าเธอได้สัมผัสมาหมด โดยเฉพาะเรื่องเย็บผ้าเธอถนัด และเอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้มากฝึกเช้ายันเย็นเย็นยันเช้าเพราะคงต้องฝึกมากกว่าคนปกติหลายเท่าจนกลายเป็นเครื่องเย็บผ้าในร่างมนุษย์ ไม่หวั่นคำนินทา ทั้งกินข้าวล้างหน้า แปรงฝัน กระทั่งเย็บผ้า เท้าเธอได้สัมผัสมาหมด โดยเฉพาะเรื่องเย็บ ผ้าเธอช่ำชองการเย็บ เย็บได้ทุกรูปแบบ เย็บไดเร็ว สวย แถมประณีตจนสาวๆมือไม้ดียังอายม้วน พอรัฐบาลเมืองไฮหยางที่เธออาศัยอยู่จัดการแข่งขันเย็บผ้าเธอรีบสมัครทันที แล้วก็คว้าแชมป์ท่ามกลางเสียงสะอื้นของคนทั่วไป
และยังได้รับเชิญ ไปปาฐกถาไห้กำลังใจผู้พิการจากเหตุแผ่นดินไหวอีกด้วย เพราะเธอคือตัวอย่างของคนที่ไม่ยอมแพ้ค่ะ
เห็นมั้ยค่ะผู้อ่าน ไม่ว่าคุณจะประสบปัญหาเรื่องไรก็แล้วแต่ ก็ยังมีคนตกอยู่ยิ่งกว่าคุณ ดั้งนั้นคุณต้องสู้ค่ะ เพราะผู้จัดทำบล็อกกำลังสู้อยู่เหมือนกันค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกท่านค่ะ คอมเม้นมาคุยกันได้นะ
เอาคนรักฉันคืนมา
อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยคับ
ตอบลบ^^